Aşk dediğin yanmak

    Aşk, uçuruma bile bile gitmek sonsuzluğu yarin gözlerinde tatmaktır.

Düşlerinde yaşattığın sevgiliyi bir kere bile sarmamak pahasına kalbini 

kendini bilmeden yare vermektir aşk. Maşukun sevgisi damarlarında 

deli deli aksada her görüşte ona susasanda kanmamaktır aşk. Engin 

dalgalara gözünü karartıp kalbi buğulandırmadan atlamaktır. Sevdanın 

ateşinden nereye gideceğini bilmeyen bir sandal gibi oradan oraya 

sürüklenmektir. Bir kırmızı gülken;  günden güne eriyip, yarı dudaklarına 

mühür yapmaktır. 

    Aşk bir yandan iksirini sevgilinin elinden içip ölmek diğer taraftan 

Sonsuzluk iksiriyle aslında hiç ölmemektir. 

    Aşk bazen anlamsızca bazen hayranca bakmaktır sevgilinin yüzüne. 

İçin için yanarsın közüne, o kadar çok seversin söyleyemezsin. Kaşın 

kirpiğine küser, yar uykularını böler. Alev alev döner dururken sevdiğine 

o bakmaz bile; acı çekişin zamanla ışığın etrafında dönen pervaneler 

gibi yakar kavurur insanı. Bazen ona açılan perdeler kapanır sevenin 

hülyaları başlar. İşte burda Mecnunun katettiği yol Leyla'ya varma 

isteği zamanla yerini derin bir tasavvufa bırakabilmektedir. 

     Aşk saadeti alıncak sancağı ta ilk baştan göndere çekmiştir. Aşk 

bir kadehten boşalan yağmur olsa sırılsıklam olmak pahasına ıslanmaktır. 

Aşk tutkuların en büyüğüdür. Aşksız kalmak susuz kalmakla hemen hemen 

aynıdır.