Çiçek Kadınlara..

  Özel günlerin hastasıyım..Tanışma yıl dönümü,sevgililer günü,evlilik yıl dönümü,anneler günü,babamın halasının günü bla bla..Neyi,ne şekilde kutlayacağıma benim adıma karar veren sözde zaman dilimlerinde;bilmem kaç ışık yılı uzaklara ışınlanmak istediğim de doğru!.Ben ya da bu..Birimiz yanlışız..İnsanın üzerinde öyle bir baskı kuruyor ki bu garip ikilem,izlediğin televizyon programı içerisine yerleştirilmiş reklamlardan tut,çevrende deli gibi kime ne alacağını düşünen zümreye dek uzanıyor.Hediye almak vermek elbette güzel,ruh okşayıcı.Ama zamansız zaman dilimlerinde gerçekleşmesi,bir bana mı kıymetli?!Sırf annemin sözde anneliğini daha çok hissedeceği bir gün belirleyip,ona kısıtlı zaman diliminde "aman olsun işte bu,sever heralde" şeklinde salla pati bir hediye almak ne kadar mantıklı?Para ile satın alınabilir mi onun sana olan sonsuz ve derin sevgisi?Ne kadar gerçekçi?Bir sabah evinin mutfağına sinsice sızıp ona güzel bir kahvaltı hazırlamak,ne bileyim bir yerde dolaşırken gördüğü bir şeyin ona ne kadar yakışacağını düşünüp satın almak,bahçesinde olmayan bir çiçeği kendisi anlamadan toprağına dikivermek,hiç aklında yokken bir yerlere başınızı alıp gitmek,daha kıymetli değil mi?Sanki biri söylemese sana bilmeyecekmişsin gibi, annenin ne büyük bir ruh olduğunu!Dünya'da süre gelen bir çok kapitalist oyun gibi,buna da karşıyım :)

  Anne olduktan sonra anladım ki evladımın sağlıklı olması;barınma,beslenme,eşit koşullarda eğitim alma ve yaşama hakkına sahip olması,her koşulda vicdanlı ama en çok da attığı her adımda mutlu olması bana verilebilecek en güzel hediye.Sanmıyorum ki hiç bir anne bunlardan yoksun bir çocuk yetiştirmek istesin.Annesine,babasına para birimi ile aldığı bir hediyeye sevinebilsin.Merhum Sakıp Sabancı oğlu Metin için “Otomobil üretiyorum ama oğlum binemiyor”demişti bir röportajında hiç unutmuyorum.Türkiye'nin sayılı zengin,köklü ailesinden birisiniz ama Allah'ın "ol" dediğinden öte geçemiyorsunuz!Düşünüyorum da bence malı mülkü olmasaydı da, Metin sağlıklı bir çocuk olsaydı Sakıp Ağa kim bilir ne kadar da mutlu,tastamam bir adam olurdu.

Bu tarz günlerin sosyal medyadan mutluyum,mutlusun,mutlu fotoğrafları ile birileri tarafından "like" beklemesi de irite olduğum hadiselerden.Annesini,babasını,eşini belki evladını sonsuzluğa uğurlayan insanlar geliyor hep aklıma.Kim bilir nasıl bir dram yaşıyorlar o günlerde.Kim bilir hangi anı sızlatıyor o gün yüreklerini..

Annemi babamı bir gün değil,her gün seviyor ve düşünüyorum.Canım onlarla ne zaman,nerde,nasıl,ne yapmak istiyorsa onu yapıyorum.Bana anneler günü ise kızımı kucağıma aldığım o "an" da saklı! Doğduğu gün aslında benim bu Dünya'da yaşayabileceğim en özel,en güzel gün..Yaşamım boyunca hayırlı bir evlat olmak için gayret gösterdim;yanlışlarım elbet oldu, bağışlandım.Tüm dileğim o dur ki her şerre kafa tutan mutlu bir çocuk bırakayım ardımda bu bana kafi..

Yaşamış,yaşayan,yaşayacak tüm anneler;anne olmayı seçmemiş idealist kadınlar,anne olmak için gayret göstermiş ama olamamış duygu yüklü hemcinslerim,emek kadınları..her gün sizin olsun..Her bahar çiçek açsın bahçeleriniz..ortancalar,sümbüller,yasemin ve tüm yediverenler sizin olsun.Gün sizin güneş sizin olsun..

Yine Görüşelim..

Şeyh Edebali'nin duasıyla,

İnsana rast gelesin!