Günaydın yaşamak

Hava buralarda hayli soğuk, dışarısı kar kıyamet. Sabah saatleri henüz ve soğuk havaya rağmen herkes bir telaş içerisinde. Kimileri okula yetişmeye çalışıyor, kimileri işe. Yağan kar da onlara eşlik ediyor sanki her bir tanesi farklı yönlere savrularak.

Dünyanın bir ucunda savaş, bir ucunda açlık, bir ucunda kıtlık, bir ucunda bolluk ve bereket. Kim bilir kim nasıl açtı bu sabaha gözlerini?

Sabah ben de ilk uyandığımda karın soğunu düşündüm sadece. Zor bir gün olacağını geçirdim içimden. Bu düşünceler içerisinde daha yataktan çıkmadan yorulmuştum bile.

İşyerimdeyim şimdi. Sevdiğim işi yapıyorum bir süredir. İçeri girdiğimde komşu esnaftan ikram gelen bir fincan çay ısıttı içimi. Ne güzel komşularım var benim dediğimde, komşumun yüzünde beliren gülümseme günümü aydınlattı. Camdan dışarıyı izledim bir süre ne de güzel yağıyordu kar. Oysa sabah yataktan kalktığımda kar, sadece çok üşüyeyeciğimi ve bu günün çok zor olacağını düşündürmüştü bana. Üşümek çok kısa bir süremi aldı. Günün zor geçip geçmemesinin de kendi elimde olduğunu anladım yağan karı seyrederken. 

Sonra kendime dedim ki bugün hiçbir şeyi dert etmek yok. Ve aklımdan geçen ilk cümle…Günaydın Yaşamak…