Haklı olmak mı? Kibar olmak mı ?

Bu alıntı, nezaketin diğer insanların yaşamları üzerindeki etkisi hakkında düşünmemi sağladı. Bir insan, onlara küçük bir nezaket göstererek birinin gününü değiştirebilir - kötü bir ruh halindeki birine gülümsemek tüm gününü değiştirebilir! Hem “veren” hem de “alıcı” o zaman özel bir şey hissedebilir: nezaket “veren”, bir an gurur ve öz değer yaşarken, diğer kişi daha az yalnız hissedebilir, onları önemseyen biri vardır. , bir yere aitler. İyiliğe tanık olmak iyiliğe ilham verir ve onun bir virüs gibi yayılmasına neden olur.
Öğretmen olmak, öğrencilerimize nezaket yaymak için harika bir fırsattır. Nazik bir öğretmen olmanın öğretmen-öğrenci ilişkilerinde ve öğrencilerin duygusal gelişiminde büyük etkisi vardır. Ancak, bu önemli bir soruyu gündeme getirebilir: Öğretmenler, öğrencilerin ödevlerinin son tarihlerini ertelemeli mi? Testler sırasında kopya çekmeyi mazur görmeliler mi? Okul kurallarında yasak olan öğrencilerin kulaklıklarını, telefonlarını ve diğer elektronik cihazlarını kullandıklarını gördüklerinde gözlerini kapatmaları gerekir mi? Bu iyilik olarak kabul edilir mi? Tüm öğretmenlerin sınırları net bir şekilde belirlemesi ve öğrencilerden bunlara saygı duymalarını istemesi gerektiğine inanıyorum. Nezaket başka şekillerde gösterilebilir - öğrencileri dinlemek, saygı göstermek, olumlu tutum, gülümsemek, yardımcı olmak…

Wonder'dan başka bir alıntıda belirtildiği gibi: "Ne kadar büyüdüğünüzü ölçmenin en iyi yolu, pistte koşamayacağınız tur sayısı veya hatta not ortalamanız değil - bunlar önemli olsa da, emin olmak. Zamanında ne yaptığın, günlerini nasıl geçirmeyi seçtiğin ve bu yıl kime dokunduğun.” Bir öğrenciye, hayattaki gerçek değerleri anlamaları için ilham vermek büyük bir başarıdır, ancak bir öğrenciye diğer insanlara iyiliği yayabileceklerini göstererek ilham vermek daha da iyidir.

Okullarda öğrencilerimize nasıl kibar olunacağını gösterdiğimize inanmak isterim çünkü nazik olmak haklı olmaktan çok daha iyidir…