Aynı yağmurun altında kuruyan güllerle yeniden ıslanmaktır aşk. Yarin dönmeyeceği mevsimlerden çiçek dermektir aşkın rolü, kader tarafından bir marur bestedir. Her zaman güçlü olduğunu damarlarında hissettirse de kolay olmaz sevgilinin bir candan gülüşü. Bazen onu içinde dolu dolu hissedersin rüyalar uyandırır öpünce kalbinden. Birden camları kırar hayallerin, batarken gonca gülden. Aşk yarin bedeninde kalbine yapılan en muazzam yolculuktur. 

     Aşk yollarında ezber yapmaktır kendini. Sevgilinin yerinde olmak gibi onun gibi misali kaygılar aşk demli. Sırrını yare açmak istersin onun gözlerinin kaçışları bir talimdir. Sonra birbir önce kendim sonra canım bozduk senle yeminlerimizi. Ayakta kalırım saygım var başka. Her yaşında güzelsin ben gelecek yaza dersin avutursun kendini. 

    Yıldızlara baktım bir Günəş gözlerine doğuyor. 

    Müşküle soktu düşünür gibi her halin. 

    Yaprak yaprak geceler böyle hayalin. 

    Şehrim dudaklarında aşk kandırma beni neyse olucaklar. 

     Acı yastıklara ayrılık tüyü doldurma, konuşur bu duvarlar. 

     Bir devir kapanır sen açılırsın, olsun olanlar. 

     Gözlerime yalnızlık atıştırma kalbim senle sıcaklar. 

     Gidersen yanında düşerim; belki şimdi yürek ayrılırım. 

     Gecesi bir tül misali pencereden dalgalanırım. 

     Allah'ım onun kokusunu al kalbimin çehresinden. 

     Gül bir ipek kirpik gibi ölmezsem ezandan önce uyanırım. 

     Ağladığımda Güneş'e baktım kör oldu sevinçlerim. 

     Aşkın canı elimde olsaydı, geriye getirirdim sana duygulu nefesimi. 

     Tuhaf ve diz boyu sensizlik duvarlara haykırıyorum. 

     Canımdan ötesinde sen yalnız sen. 

     Seni görmediğim zamanlarda aynalara bakmıyorum. 

     Bir kar tanesi düşüyor, üşüyor içime ağlıyorum. 

     Ölmek güzelmiş yarın gözlerinde yine bile bile yanıyorum. 

     Kalbinde canın gezip yürümesi bile sevda yüzlüm. 

     Saklanır aşkın can pahasına gel iki gözüm. 

     Kalacak bir yerin var mı? 

     Ellerimin ucunda düşüyor yıllar süren sıcaklık. 

     Hasretinden rengi kaçtı baharın aşk yok yalnızlık. 

     Yüzüne yanaşıp bir gül gibi yaprağında derin. 

     Ayrı şehirlerde kalbimizi bağışladık binlerce yemin.

     Uykuya dalamadan doladı, ayrılık kadere sana sitemim.

     Var mı günlerden bir o kadar yasemin.

Ruhum bulutların tam üzerinde yatar. 

Akşam yorgunluğunu alır aşk yazar.

Gözlerinde bir kaldırım yıkılmışım yalnız yağmurlar. 

Kader ağlattı örümcek ağlarında yürek. 

Üstüm başım sağanak anılar vurur giderek. 

Kimine göre yaşanıyor aşklar en karasından. 

Siyah siyah gözlerinde istirahat yok o konudan. 

Yoluna geçtiğim nefesin hep o konudan. 

Halim gitgide yükseliyor ağrım büyük dağlardan. 

Çağırsam bir gün gelir, bir gün aşkın yokuşundan. 

Ellerin gün doğumu ben gül dalında batan kırmızıdan. 

Sesinle kalkınıyor gönlüm aşiyan akşamından. 

Nefesini kafesliyor ayrılıklar bin ordu yasaklardan. 

Geceler üzerine duvar esmedise de gözyaşlarım. 

Ağladığımda mutlu ölemem bırak beni duygularından. 

Aşkın yolunu tutuyorum kaderim tuzak. 

Sanki bende bütün suç ve yasak. 

Sabaha kadar ölüyorum ama bedenim sıcak. 

Kalbinin üzerine koy beni yalnızlık yaşlanacak. 

Son nefesine bulanıp bizi tüketme. 

Yalnızlık telaşesi sarmış sakın güvenme. 

Hiçbir doğruyu tek yanlıştan götürme. 

İkimizde birbirimize yanarak sevecez. 

Bir yanım kupkuru bir yanımda gözyaşlarım hariç.

Vurursun beni dalgalarla ıssız koylarına savurarak. 

Aynalarla tebessüm ederken birden yüzsüz kaldı anılar. 

Ben hiç mutlu olmadım mı?

Sanki bu yürek senle acıtarak. 

Sıradan başlamadık güne gözlerimin deminde sen varsın. 

Açılan güllerin baharında takvimlerden yine sen, sen varsın. 

Üşüdüm biraz ağladığımda beni kalbinde hatırlarsın. 

Kader aşkı öldürmüyor gülüm umrumda sen kalırsın. 

Bile bile gecenin ateşi var nefesi değil günü kurtarmak. 

Rüzgarı var ayrılığın teninde geceyi acıyla söndürmek. 

Ama gidiyorsun kahrolası bir yalnızlık sabahına sensiz uyanmak. 

Üstümde titrek şarkılar söyler duyguların kaleminde aşk.

Belki bu şehir uyku halinde aşık olmak kadar derin ve mutlu.

 Hatrımda kalan gözlerin büyüler gibi tuzak.

 Gecelerin içinden geçer teninin buğusu. 

 Camlara vuran gölgen Ay ışığından bile ak.

Aynaların yüzünden gamzeden bir çukur büyümedim. 

Bana ses verdiğin mumun alevi ateşimden derin. 

Şimdi duygularım bir martı denizden nasibini alır. 

Vurunca hayret rüzgarın kalbimde şaşırır kalır.

Üzülmek ne kelime öldüm , bittim ben.

Bir şehir gibi yakıldım yıkıldım ben.

Bazen gözyaşımın pınarında aşka yıkandım yeniden. 

Elindeki mey oldum içmeye kandım, kaldım divanen. 

Nasıl özledim bakışındaki sıcak nefesini. 

Bir yabancıydın oysa istemezdim bulutlanan resmini. 

Kadehlerde her dudak izlerinde. 

Nasıl sevmiştik bırakmıyordu gözlerimizde ellerimizi. 

Düşlerinde yaşattığın sevgiliyi bir kere bile sarmamak pahasına kalbini 

kendini bilmeden yare vermektir aşk. Maşukun sevgisi damarlarında 

deli deli aksada her görüşte ona susasanda kanmamaktır aşk. Engin 

dalgalara gözünü karartıp kalbi buğulandırmadan atlamaktır. Sevdanın 

ateşinden nereye gideceğini bilmeyen bir sandal gibi oradan oraya 

sürüklenmektir. Bir kırmızı gülken;  günden güne eriyip, yarı dudaklarına 

mühür yapmaktır. 

    Aşk bir yandan iksirini sevgilinin elinden içip ölmek diğer taraftan 

Sonsuzluk iksiriyle aslında hiç ölmemektir. 

    Aşk bazen anlamsızca bazen hayranca bakmaktır sevgilinin yüzüne. 

İçin için yanarsın közüne, o kadar çok seversin söyleyemezsin. Kaşın 

kirpiğine küser, yar uykularını böler. Alev alev döner dururken sevdiğine 

o bakmaz bile; acı çekişin zamanla ışığın etrafında dönen pervaneler 

gibi yakar kavurur insanı. Bazen ona açılan perdeler kapanır sevenin 

hülyaları başlar. İşte burda Mecnunun katettiği yol Leyla'ya varma 

isteği zamanla yerini derin bir tasavvufa bırakabilmektedir. 

     Aşk saadeti alıncak sancağı ta ilk baştan göndere çekmiştir. Aşk 

bir kadehten boşalan yağmur olsa sırılsıklam olmak pahasına ıslanmaktır. 

Aşk tutkuların en büyüğüdür. Aşksız kalmak susuz kalmakla hemen hemen 

aynıdır.