şintoizm'de beslenme

Şintoizm Japonya’nın yerli ve milli dinidir. Japonların değerler sistemiyle çok
yakından alakalıdır ve onların sosyal davranışlarıyla değer kazanır. Hayatın
kendisi olarak yorumlanan enerjinin korunması ve her daim diri tutulmasının
yiyecek ve içeceklerle mümkün olduğu görüşü vardır. Şintoizmde kaya
bitkisinin mideye iyi gelen bir enerji, suyun iyileştiren ve besleyen gizemli bir
enerji olduğu gibi düşüncelerin varlığı yiyeceklerle inanılan enerjiler arasında
güçlü bir bağ olduğunu göstermektedir.
Şintoizmde genel olarak çiğ ya da az pişmiş yiyecekler tercih edilirken yağ ve
baharat az kullanılmaktadır. Yine çayın Japon geleneklerinde önemli bir yer
almasında ve özel seremonisinin yapılmasında Şintoizm son derece etkili
olmuştur. İnanışa göre et, yumurta gibi hayvansal gıdalar ile sake içkisinden
yiyecek ve içecekler, insanın bedensel ihtiyaçlarını tetikleyerek manevi kirliliğe
neden olmaktadır.
Yaşayanların ölülere muhtaç olduğu inancıyla, tanrılara diğer bir deyişle
kamilere ve ölülere, onların öfkesini yatıştırıp lütuf ve yardımlarını sağlamak
amacıyla beygir, horoz, domuz gibi hayvanlar kurban edilir; hububat,
mayalandırılmış içki, pirinç rakısı ve tuz, balık, sebze, gibi çeşitli yiyecekler
takdimeler olarak sunulur. Sunu ritüeli gerçekleştirilirken sunulacak
yiyeceklerden ziyade sunum şekli önem arz eder. En değerli ve zor bulunan bir
yiyecek bağışlanır.
Yeni yılda büyük tepsilere yemekler hazırlanır. Dövülmüş pirinçten özenle
hazırlanmış bir ritüel yemeği yenir. Ayrıca bahar ve bereketle ilişkilendirilen ve
yaşam gücü enerjisi verdiğine inanılan ıslak pirinç kekleri de bulunur. Bu
yemek, restoranlarda yılbaşı gecelerinde çokça tüketilmektedir.
Yılbaşı, Hasat Töreni ve Büyük erhiz törenindeki sadakat yemeğinin yanı sıra
ibadetlerde de yiyeceğin önemli bir yeri vardır. İbadet etmeye gelenlerin
kendilerine sunulan pirinç şarabından bir yudum almaları gerekir.

Şintoizmde temiz olmayan kadının temiz erkeğe yemek hazırlayamaması,
ailenin yediği besinlerin değerlerini hesaplayan bir ev hanımının profosyonel
kabul edilmesi, seyahatlerde yanlarında tabak bulundurma zorluğunun olması
gibi durumlar dinin beslenmeye ve beslenme süreçlerine etki edip sosyal hayatı
yakından ilgilendirdiğinin göstergeleridir.